30 AĞUSTOS, DİNDAŞ VE SOYDAŞLARIN DİN KARDEŞLİĞİYLE GELEN ”İMANIN” ORTAK ZAFERİDİR!
Dünden devam.
Cumartesi günü, şanlı 30 Ağustos Zaferimizin 103. yıl dönümünden başlayarak o zamanki yani Kurtuluş Savaşı’nı (İstiklal Harbimizi) Hakk’ın verdiği iman ve destekle, oluşan imanımızla 7’den 70’e millet olarak var gücümüzle mücadele verdiğimiz 1920 ve 22’deki imkânlarımız, savaştıklarımız ve onları destekleyenlerle kıyaslandığında devede kulak bile değildi.
Bu kısıtlı millî maddî ve manevî imkânlarımızın yanında Orta Asya’daki, Kafkasya’daki dindaş ve soydaşlarımızla Azerbaycan ve Kıbrıslılarla, günümüz Pakistanlılar ve Bangladeşliler başta olmak üzere o zamanki Hindistan’daki Müslümanlar, Afrika Müslümanlarıyla dünyanın dört bir yanındaki Müslümanların, seferberlikle başlayan ve milletimiz arasında ”Kurtuluş/Millî Mücadele ve İstiklal Harbi” olarak isimlendirilen savaşımızda da desteği devam etti.
Bu yardımların yanında, ülkemizdeki imkânı olanlardan hemşehrimiz ve Aksaray’ın 1856–1920 arasındaki 64 yıl süren ilk ilçelik esaretinden kurtarılmasını sağlayan, 40 numaralı kanunu Meclis Başkanı olarak geleceğin Atatürk’ü Mustafa Kemal Paşa’yı ikna ederek verdiren ve bu ilk prangadan kurtaran Çorakçızâde Kara Vehbi’nin savaşta yararlanmak üzere deve alımları yapılmıştı.
Bu esnada Vehbi Bey’in develerinin olduğunun öğrenilmesi üzerine Mustafa Kemal Paşa’nın, Vehbi Bey’den develeri satın almak istemesi yazısı üzerine, istenen develeri yükleriyle birlikte bağışladığını hem tarihî kaynaklardan hem de büyüklerimizin tevatürle anlattıkları bilgilerden öğrendik.
Vehbi Bey ve kendisi gibi imkânı olanların gönüllü olarak Millî Mücadelemize katkılarının yanında, ayrıca tabiri yerindeyse vatandaşın çuvaldaki son unu ve elindeki araç gereç ile binek ve diğer mallarının %40’ının sonradan ödenmesi şartıyla alınmasını kapsayan bir kanun çıkartıldı.
Başkomutan Mustafa Kemal Paşa’nın, kanunla kendisine verilen yasama yetkisini kullanarak 7 Ağustos 1921’de yayınladığı 10 maddelik “Tekâlif-i Milliye” kararnamesi ile millet, Millî Mücadele’yi yapacak Büyük Millet Meclisi Hükûmetine yardıma çağrıldı.
Bu kararnameyle:
Tekâlif-i Milliye:
1- Her ilçede bir tane Tekâlif-i Milliye Komisyonunun kurulması,
2- Bu komisyonun halkın elindeki silah ve cephaneyi 3 günde orduya teslim etmesini sağlaması,
3- Her ailenin bir askeri giydirmesi,
4- Yiyecek ve giyecek maddelerinin %40’ına, karşılığının daha sonra ödenmesi şartıyla el konulması,
5- Tüccarların elindeki her türlü giyim eşyasının da bedelinin daha sonra ödenmesi şartıyla el konulması.
6- Her türlü makineli aracın %40’ına el konulması,
7- Milletin elindeki binek hayvanlarının ve taşıtların %20’sine el konulması,
8- Sahipsiz tüm mallara devlet adına el konulması,
9- Tüm demirci, dökümcü, nalbant, terzi ve marangoz gibi iş sahiplerinin ordunun emrinde çalışması,
10- Halkın elindeki araçların bir defaya mahsus olmak üzere 100 km’lik mesafeye ücretsiz askerî ulaşımda kullanılması şeklindeki kararnameyle elde edilen imkânlar, işgalci Yunanistan’ın imkânlarıyla kıyaslandığında yeterli değildi.
Çünkü ABD ve Fransa’nın desteklediği Yunanistan’ın, o zamanın üstünde güneşin batmadığı imparatorluğu olan Birleşik Krallığı’ndan (İngiltere Krallığı), Anadolu işgalini yapan ordunun tüm silah, cephane, makine, teçhizat ve iaşesinin karşılanması söz konusuydu. Millî Mücadele’yi veren Büyük Millet Meclisi Hükûmetinin kaynakları ise devede kulak gibiydi.
Bugün de yerimiz dolmasına rağmen, milletin yüce dinimiz İslam’dan gelen imanıyla, gönüllü ve yasal (kanunî) sorumluluklarını yerine getirerek Büyük Millet Meclisi Hükûmetine verdiği destekle kazanılan, tarihe şan veren zaferimizi tam olarak yazamadık.
Hak izin verirse, yarın da mutlu atinin mazinin bilinmesinden geçtiği gerçeğiyle kaldığım yerden devam edeceğim.
Millî bekamız için takip edilmesi ve ettirilmesi dileğiyle.
Rabbim yar ve yardımcım olsun.
Devamı Pazartesi’ye.